Ἐν ἀρχῇ ἦν ὁ Λόγος

Παρασκευή 2 Σεπτεμβρίου 2016

Μέ σιωπή ή με θυμό; (Περί θυμού, φυσικής οργής του νου)


Μέ σιωπή ἤ μέ θυμό;
Γράφει ὁ Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός 

Ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής σέ ἀπαντητική του ἐπιστολή (1), σχολιάζοντας τό πάθος τοῦ θυμοῦ, γράφει: ‘‘…Ὅταν σοί ἔλθῃ θυμός, κλεῖσε τό στόμα δυνατά καί μή ὁμιλήσῃς εἰς τόν ὑβρίζοντα ἤ ἀτιμάζοντα ἤ ἐλἐγχοντα ἤ πολυειδῶς σε πειράζοντα ἄνευ λόγου’’.

Αὐτά συμβουλεύει σέ δόκιμο μοναχό, δηλαδή, αὐτοσυγκράτηση, γιά τίς περιπτώσεις ἐκεῖνες, πού ἡ καρδιά του κινδυνεύει νά καταληφθεῖ ἀπό θυμό ἐξ αἰτίας προσβολῶν, ὕβρεων και γενικῶς ἀπρεποῦς συμπεριφορᾶς ἄλλων μοναχῶν ἀπέναντί του. 
 
Γιά τόν θυμό, ὅμως, πού εἶναι δυνατόν νά γεννηθεῖ μέσα μας σέ περιπτώσεις δαιμονικῶν ἐπιθέσεων ἤ σέ ἀπόπειρες αἱρετικῶν νά ἀλλοιώσουν τήν Πίστη μας, ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής προτείνει ἐντελῶς ἀλλιώτικη τακτική...

Στήν ἴδια ἐπιστολή γράφει ἐπί λέξει τά ἑξῆς:

''Ὁ θυμός καθ’ ἑαυτόν εἶναι φυσικός. Ὅπως τά νεῦρα στό σῶμα. Εἶναι καί αὐτός νεῦρον ψυχῆς. Καί ὀφείλει νά τόν μεταχειρίζεται ὁ καθείς ἐναντίον τῶν δαιμόνων, ἀνθρώπων αἱρετικῶν, καί παντός κωλύοντος ἀπό τήν ὁδόν τοῦ Θεοῦ.''

Ὅταν, δηλαδή, ὁ Ὀρθόδοξος Χριστιανός ἐμποδίζεται στόν ἁγιαστικό του ἀγῶνα ἀπό τούς δαίμονες ἥ ἀπό ἀνθρώπους αἱρετικούς, τότε ὁ θυμός ὀφείλει νά γίνει μέσον προστασίας καί ἀντίστασης πνευματικῆς στά χέρια τοῦ Πιστοῦ. 

Ἀξίζει να παρατηρήσουμε, ὅτι ὁ ὅσιος γέροντας βάζει τούς δαίμονες καί τούς αἱρετικούς στήν ἴδια σειρά. Διότι τήν ἴδια λύσσα ἔχουν ἐναντίον μας, τόν ἴδιο κίνδυνο διατρέχουμε καί ἀπό.... τίς δυό πλευρές.

Ἐδῶ εἶναι, πού ἐφαρμόζεται τό ἁγιογραφικό ''ὀργίζεσθε καί μή ἁμαρτάνετε'' (Ἐφεσ. 4, 26). Ὁ ἅγιος γέροντας εἶναι σαφής: Στόν ἀδελφό, πού τυχόν μᾶς πικραίνει, μᾶς ὑβρίζει καί μᾶς περιφρονεῖ, ἀπαντᾶμε πάντοτε μέ ἀγάπη καί τρόπο ἥμερο. Στίς ἐπιθέσεις, ὅμως, τῶν δαιμόνων, ἀλλά καί σέ ἀνθρώπους αἱρετικούς χρειάζεται νά δουλέψει τό νεῦρο τῆς ψυχῆς. Δηλαδή ὁ θυμός. 

Ὁ μεγάλος αὐτός δάσκαλος τῆς νοερᾶς προσευχῆς δέν λέει λόγια δικά του. 

Ἑπόμενος τοῖς Ἁγίοις Πατράσι, ἐπαναλαμβάνει στήν οὐσία τόν Μέγα Βασίλειο, ὁ ὁποῖος μᾶς διδάσκει: ''Νεῦρον γάρ ἐστι τῆς ψυχῆς ὁ θυμός. Δεῖν γάρ οἶμαι τήν ἴσην σπουδήν ἔχειν περί τε τήν ἀγάπην τῆς ἀρετῆς, καί περί τό μῖσος τῆς ἁμαρτίας''. (2)

Τώρα λοιπόν πού, ἐπισήμως πλέον, τούς ἀμετανόητους αἱρετικούς τούς ὀνομάσαμε ‘’ἐκκλησία’’, πού ἀναγνωρίσαμε ἱερωσύνη καί μυστήρια στούς ψευτοχριστιανούς τῆς Δύσης, πού ἀνώτατοι ρασοφόροι μας καταργοῦν μέ τήν ζωή τους ὁλόκληρα ἄρθρα τοῦ Συμβόλου τῆς Πίστεώς μας, πού οἱ περισσότεροι Ἐπίσκοποί μας κρατᾶνε τό στόμα τους κλειστό, λές καί δέν συμβαίνει τίποτε, τί δέον γενέσθαι ἀπό τήν πλευρά τοῦ κατώτερου κλήρου καί τῶν λαϊκῶν μελῶν τῆς Ἐκκλησίας μας; 

Ἀπό τήν μιά μεριά τό συνέδριο Ἐπισκόπων τοῦ Κολυμβαρίου μέ τίς ἀποφάσεις του μᾶς καλεῖ, νά ἑνωθοῦμε ἀπροϋπόθετα μέ τούς αἱρετικούς (3) καί νά πέσουμε ἔτσι ἐθελουσίως στήν δαιμονική παγίδα τῆς ἀπιστίας. (4) 

Ἄρα: α) Νά άρνηθοῦμε τήν μοναδικότητα τῆς πολυτίμητης Ὀρθοδοξίας μας καί νά γίνουμε ἕνα μέ τό Παγκόσμιο Συμβούλιο Ἐκκλησιῶν, τήν ''κουρελοῦ τοῦ διαβόλου'', ὅπως ἔλεγε καί ὁ ἀγαπημένος μας ἅγιος Παΐσιος, και 

β) νά γυρίσουμε τήν πλάτη στούς ἁγίους Πατέρες μας καί νά συνταχθοῦμε μέ τούς λεγόμενους μεταπατερικούς, μέ τήν πανθρησκεία καί τήν παναίρεση τοῦ οἰκουμενισμοῦ.(5)

Ἀπό τήν ἄλλη, ὅμως, ὁ Μέγας Βασίλειος καί ὁ ὅσιος γέροντας Ἰωσήφ ὁ Ἡσυχαστής, στίς ἐπιθέσεις τῶν δαιμόνων καί τῶν αἱρετικῶν, μᾶς καλοῦν νά ἀπαντήσουμε μέ τό νεῦρο τῆς ψυχῆς μας, πού εἶναι ὁ θυμός...

Πάντως, γιά ἐμᾶς τούς Όρθοδόξους, ἐδῶ καί δυό χιλιάδες χρόνια, ἡ Πίστη εἶναι ἀδιαπραγμάτευτη καί οἱ Ἄγιοι ὁδοδεῖκτες μας. 

Μέ σιωπή ἤ μέ θυμό;
Φώτης Μιχαήλ, ἰατρός
 _____________________________________________________
Πηγή: impantokratoros.gr

Σχόλιο Π. κοινωνίας: Βέβαια δεν είναι μόνο λόγια δυο Αγίων αυτά, είναι κάτι που συναντάμε διαχρονικά σε ολη την Ορθόδοξη παράδοση: O Άγιος Νικόλαος απο ιερή αγανάκτηση και θυμό, χαστούκισε τον Άρειο, και δικαιώθηκε με εμφάνιση Του Χριστού και της Παναγίας! (εδώ). Το ίδιο έπραξε μοναχός στόν διάβολο, όταν του εμφανίστηκε μπροστά του! (Γεροντικόν). Για να φτάσουμε στήν απόλυτη και ακραία έκφραση της θείας οργής

''Ο Φινεές, ο εγγονός του αρχιερέα Ααρών, δύο φόνους έκανε και ο Θεός έδωσε εντολή από την γενιά του να βγαίνουν οι ιερείς του Ισραήλ! 

Όταν είδε τον Ισραηλίτη Ζαμβρί να αμαρτάνη με την Μαδιανίτιδα Χασβί μπροστά στον Μωυσή και σε όλους τους Ισραηλίτες, δεν κρατήθηκε∙ σηκώθηκε από την συναγωγή και τους φόνευσε, και έτσι σταμάτησε η οργή του Θεού. Αν δεν τους σκότωνε και τους δύο, θα έπεφτε οργή του Θεού σε όλον τον λαό του Ισραήλ. Φοβερό!

Εγώ, όταν διαβάζω στο Ψαλτήρι τον στίχο: «Και έστη Φινεές και εξιλάσατο, και εκόπασεν η θραύσις», ασπάζομαι πολλές φορές το όνομά του. 

Αλλά και ο Χριστός, όταν είδε να πουλούν μέσα στον περίβολο του Ναού βόδια, πρόβατα, περιστέρια, και τους κερματιστές να ανταλλάσσουν χρήματα, πήρε το φραγγέλιο και τους έδιωξε...

Υπάρχει δηλαδή και δικαία, θεία αγανάκτηση, και μόνον αυτή η αγανάκτηση δικαιολογείται στον άνθρωπο. " Άγιος Παϊσιος ο Αγιορείτης. ( κλίκ  εδω για να διαβάσετε την ιστορία).

Εμείς βέβαια, δεν έχουμε την πνευματική κατάσταση αυτών των Αγίων,  ούτε την θεία τούς πληροφορία, να χαστουκίζουμε και να μας δικαιώνει μετά ο Θεός, αλλά εβρισκόμαστε σε ενα πνευματικό λήθαργο, ούτε καν λεκτική αντίρρηση και ορθή ομολογία δεν προτάσσουμε, έναντι των όσων αντικανονικών και ανορθόδοξων λαμβάνουν χώρα, το ωφειλόμενο δηλαδή...

Αυτό που έπραξαν όλοι οι μεγάλοι Πατέρες της Ορθοδοξίας, Μέγας Αθανάσιος, Άγιος Γρηγόριος ο Θεολόγος, Μέγας Βασίλειος, Άγιος Γρηγόριος ο Παλαμάς, Μέγας Φώτιος, 'Οσιος Μάξιμος ο Ομολογητής, και τόσοι άλλοι Άγιοι και Όσιοι Πατέρες...

«Μηδέν νόθον δόγμα τῶ προσχημάτι τῆς ἀγάπης παραδέχεσθαι».

Ἄγιος Ιωάννης o Χρυσόστομος

Παραπομπές

(1). Ἀπό το βιβλίο Γέροντος Ἰωσήφ ‘’Ἔκφρασις μοναχικῆς ἐμπειρίας’’, ἐκδόσεως Ἱερᾶς Μονῆς Φιλοθέου, σελ. 61. 

(2). Ἑρμηνεία εἰς τήν πρός Ἐφεσίους ἐπιστολήν, Ἁγίου Νικοδήμου τοῦ Ἁγιορείτου. Ἐκδόσεις ‘’Ὀρθόδοξος κυψέλη’’, σελ. 446. (Λόγ. κατά ὁργιζομέν.). 

(3). ‘’Οἱ παπικοί καί οἱ Προτεστάντες εἶναι αἱρετικοί, ἀποτελοῦν μία κοινότητα, μία δική τους συναγωγή, ἀλλά δέν εἶναι Ἐκκλησία. Οἱ Παπικοί καί οἱ Προτεστάντες θά εἶναι καί θά γίνουν πάλι Ἐκκλησία, ὅταν μετανοήσουν γιά τίς πλάνες τους καί ἔτσι μετανοημένοι ζητήσουν νά ξαναγυρίσουν στήν Ἐκκλησία, ἀπό τήν ὁποία ἀποκόπηκαν’’. (Μητροπολίτης Γόρτυνος καί Μεγαλοπόλεως Ἰερεμίας) 

(4). Σύμφωνα μέ τόν Ἅγιο Γρηγόριο τόν Παλαμᾶ, μία ἀπό τίς τρεῖς μορφές ἀπιστίας καί ἀθεΐας εἶναι ἡ σιωπή ἀπέναντι στήν αἵρεση καί στούς αἱρετικούς. 

(5). ‘’Ὁ Οἰκουμενισμός εἶναι κοινόν ὄνομα διά τούς ψευδοχριστιανισμούς, διά τάς ψευδοεκκλησίας τῆς Δυτικῆς Εὐρώπης. Ὅλοι δέ αὐτοί οἱ ψευδοχριστιανισμοί, ὅλαι αἱ ψευδοεκκλησίαι, δέν εἶναι τίποτε ἄλλο παρά μία αἵρεσις παραπλεύρως εἰς τήν ἄλλην αἵρεσιν. Τό κοινόν εὐαγγελικόν ὄνομά των εἶναι ἡ παναίρεσις’’ (Ἅγιος Ἰουστῖνος Πόποβιτς, ‘’Ὀρθόδοξος Ἐκκλησία καί Οἰκουμενισμός’’, σελ. 224.).
                                       

3 σχόλια:

  1. Μάλλον δεν διαβάσατε καλά τα της Μεγάλης Συνόδου και κακώς κινδυνολογείτε.Δεν είστε μόνο εσεις Ορθόδοξοι.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. τὸ κείµενο εἶναι περισσότερο διπλωµατικὸ καὶ ὁ καθένας µπορεῖ νὰ τὸ χρησιµοποιήση κατὰ τὶς προτιµήσεις του.

    Ὅπως ὑποστήριξα στὴν Συνεδρίαση τῆς Ἁγίας καὶ Μεγάλης Συνόδου, τὸ κείµενο δὲν ἔχει αὐστηρὴ ἐκκλησιολογικὴ βάση, καὶ τὸ θέµα τί εἶναι Ἐκκλησία καὶ ποιὰ εἶναι τὰ μέλη της ἦταν ἕνα ἀπὸ τὰ 100 σχεδὸν θέµατα ποὺ εἶχαν προταθῆ γιὰ τὴν Ἁγία καὶ Μεγάλη Σύνοδο, ἀλλὰ ἐν τῷ μεταξὺ ἐξέπεσε, μὲ τὴν προοπτικὴ νὰ γίνη εὐρύτερη συζήτηση καὶ διάλογος καὶ μετὰ νὰ ἀποφασισθῆ σχετικῶς. Ἔπρεπε, ἑποµένως, πρῶτα νὰ συζητηθῆ καὶ ὁρισθῆ τί εἶναι Ἐκκλησία καὶ ποιὰ εἶναι τὰ μέλη της καὶ ἔπειτα νὰ καθορισθῆ ἡ θέση τῶν ἑτεροδόξων.

    Ἐπίσης, ἐὰν ὑπέγραφα τὸ κείµενο αὐτό, στὴν πράξη θὰ ἀρνιόµουν ὅλα ὅσα κατὰ καιροὺς ἔχω γράψει σὲ θέµατα ἐκκλησιολογίας ἐπὶ τῇ βάσει τῶν Ἁγίων Πατέρων τῆς Ἐκκλησίας.

    Καὶ αὐτὸ δὲν µποροῦσα νὰ τὸ πράξω.

    Μητρ. Ναυπάκτου Ιερόθεος: Γιατί δεν υπέγραψα

    http://pneumatoskoinwnia.blogspot.gr/2016/07/blog-post_1.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Να γιασει το στομα κ το χερι σου !

    ΑπάντησηΔιαγραφή

Εναλλακτικές αναρτήσεις

Share this